Åge
var i byen igjen. Få norske artistar har eit så solid rotfeste i
folkesjela som den garva rockaren og lys-og-varme-visesongaren. No er
han på vegen for å presentere den nye plata ”Flyg av sted” med
jordnær og melodiøs musikk, ei plate som plasserer seg blant dei betre
i rekkja av stort sett vellukka produksjonar.
Dei
surmaga oppstøta i frå kritikarkorpset har uteblitt denne gongen, men
folk flest gir seg f... i kva dei måtte meine. Åge er ein mann av
folket. Han har eit lettfatteleg språk og ein bildebruk som folk
forstår, han er original, ekte og ingen kopist.
I tittelmelodien på
plata ”FIyg av sted” har han kanskje fått seg ein ny superballade
a la ”Lys og varme”.
Teksten er ein slags avskjedssong frå ein forelder som ser barna
flyge ut av redet for godt. Midt i blinken for eit publikum med høgt
frekvens av gryande kulemage og høgt hårfeste.
Publikum duva tålmodig og inderlig som ei
sommareng i bris mens Åge rusla sølvsikkert gjennom balladane, og
bobla opp som ein vulkan når bandet drog til med gamle gode
partyvinnarar som ”Leva livet”, “Suttekluten” og ”Dams me mæ”..
Dette var ein perfekt kveld for bandet, som strålte av speleglede. Særleg
felemannen Konstantin Popchristovs var eit fyrverkeri, som er blitt
ein viktig del av identiteten og folkemusikkpreget til bandet. Kvifor
ikkje invitere Åge Aleksandersen som artist til den Irsk-Norske
festivalen?
Med dette bandet kan han
spele fletta av dei fleste.
-----------------------------
|